Eşitlik mi Adalet mi?

Devran YILMAZ’IN Kaleminden

Komünizm düşüncesi sermaye yandaşı medya sayesinde genellikle herkesin fakir olduğu, baskıcı bir diktatörlük rejimi olarak lanse edilmekte.

Aynı şekilde sosyalist eşitlikçi fikirlere muhalefet etmek adına ortaya atılan ve sıklıkla karşımıza çıkan bir başka cümle de "Eşitlik imkânsızdır adalet mümkündür" tezi olmakta.

Bu cümle eşitlik ve adalet tanımlamalarını değiştirmekte ve birbirlerinden bağımsız iki ifade haline getirme çabasına girilmektedir.

İlk olarak eşitlik ifadesini ele almak gerekiyor.

Eşitlik kelimesi herkesin birebir aynı olduğu, farklılıkların ortadan kalktığı yani toplumun bir fabrikadan çıkan tuğlalar gibi olduğu şeklinde algı yaratılıyor.

Hâlbuki komünist literatürde "Eşitlik" ifadesi denklik olarak öne çıkmaktadır.

Biz devrimcilerin iddia ettiği eşitlik hayatın her alanında fırsat bakımından dezavantajlı olan yurttaşların şartlarını dengeleyip daha yaşanabilir dünya yaratmaktır.

Okula gitmesi gerekirken çalışmak zorunda kalan bir çocuk ile her türlü imkandan yararlanabilen bir çocuğu aynı sınava tabii tutarak eşitliği sağladığını iddia eden kapitalist devlet anlayışına karşı çalışan çocuğun yaşam standartlarını yükseltmek ve sınava hazırlanması için diğer çocuklarımız gibi denk çalışma şartların oluşmasını amaçlamaktayız.

Komünizm’e karşı eşitlik bakımından herkesin aynı seviyede fakir ve geride kalmış bir toplum distopyası çiziliyor.

Ancak durum tam tersidir biz devrimciler fakirlikte değil zenginlikte birleşmek istiyoruz!

Bir emekçi babanın çocuğuna alacağı sütten dahi onlarca vergi alan kapitalist devlet sistemi zenginlerin yatlarından ve pırlantalarından vergi almamaktadır.

Biz emekçi halkların en ufak birikmiş vergi borcundan evimize hafız memurları gönderen kapitalist devlet aygıtı sermayedarların milyarlarca liralık vergi borçlarını silmekte.

İşte eşitsizlik tamda budur, bir eşitsizliği vardır burada ve biz devrimcilerin yapmaya çalıştığı şeyse bu eşitsizliği ortadan kaldırmaktır.

Günde 12 saatini emeğini satarak geçimini sağlamaya çalışan bir proloter ile hazır sermaye ile fabrika kuran bir patronun sizce kendisini geliştirmek için eşit şartları mı bulunmakta?

Fırsat eşitsizliği dediğimiz kavram tam olarak bu olmakta.

Bu durumda kendisini geliştirmemiş diye emekçi yurttaşı değil,fırsat eşitsizliğini yaratan kapitalist sistemi sorgulamak ve yıkmak gerekiyor.

Bir diğer tartışmalı kavramınız ise "Adalet" olmakta.

Kapitalist devlet düzeninde adalet kelimesi "Egemen sermayeyi korumaya yönelmiş devlet aygıtı" olarak tanımlanmaktadır.

Bu ifadenin haklılığı ise 1 Mayıs eylemlerine katıldığı için gözaltına alınan yüze yakın devrimci, tutuklanan Polenez İşçileri gibi aklınıza gelebilecek her türlü kitlesel olayda polisin ve mahkemelerin sözde adalet kılıcı ile emekçi halklar ve sermaye sınıfı arasında bir bariyer olmasından kanıtlanabilinir.

Ayda biz Sosyalistlerin adalet tanımını "Adalet, komünist düzende sermayenin mülkiyet ilişkilerini koruyan yasalar bütünü olmaktan çıkarak kitlelerin sınıfsız, sömürüsüz yaşamını terazide bir fiil ölçen bir kavram olacaktır" ifadesi ile açıklayabiliriz.

"Sanıkların ikisi de zenginse hâkim istifa eder.

Biri zengin diğeri fakirse zengin kazanır.

İkisi de fakirse adalet yerini bulur."

Diye özlü bir söz vardır, ancak anlatılmak istenen olayın temelinde yine eşitsizlik yatmaktadır.

Adaletin sağlanabilmesi için mutlak gerekli olması gereken ölçü eşitliktir.

Kapitalist propagandanın hayatımıza soktuğu "Eşitlik mi Adalet mi" tartışmasının temelinde sorunlar bulunmakta.

Birbirinden ayrılamaz olan ve birbirinin tamamlayıcısı olan iki  kavramı ayrıştırmaya çalışmak saçmalığın daniskasıdır.

Eşitlik mi Adalet mi sorusunun verilebilinecek tek yanıtı ise "Hangi devlet yapısında" olmalıdır.

Kapitalist rejimler için eşitlik zaten asla sağlanamayacak bir gerekliliktir.

Bu sebepten dolayı Kapitalist medya bu konuyu önümüze atarak yersiz bir tartışmaya sebep olmakta.

Ancak devrimci bir zihin yapısı bu iki tanımı birbirinden ayrılamaz bir bütün olduğunu bilir ve eşitlikçi adaletin sağlanabildiği bir toplumsal düzen için mücadele eder.

Eşitlik mi Adalet mi?
Devran YILMAZ’IN Kaleminden